Hexagon Ensemble maakt feestje van Poulenc

In de Edesche Concertzaal legden ze op zaterdag 28 oktober een indrukwekkend staaltje vakmanschap af, of beter gezegd: kunstenaarschap. Op het programma stonden de twee misschien wel grootste meesterwerken voor piano en blazers: Mozarts Kwintet voor piano, hobo, klarinet, fagot en hoorn, en het Sextuor van de Fransman Francis Poulenc. Daaromheen klonken kleinere werken zoals het Trio voor piano, hobo en fagot, eveneens van Poulenc, het Divertissement van Albert Roussel en Six Épigraphes Antiques van Debussy in een fantasievolle bewerking voor piano, fluit en hoorn van Arie Boers.

Mozart en Poulenc

Constante factor in al deze stukken was pianist Frank Peters. Zijn rol rol wisselde echter van stuk tot stuk, variërend van toegewijd begeleider, tot ware klaviervirtuoos in Mozarts Kwintet. Hoewel het aandeel van de blazers hierin groot is, klinkt het stuk vooral als een mini-pianoconcert. Prachtig waren de pastelkleuren in het Larghetto.

Juist in deze heterogene combinatie van de vijf totaal verschillende instrumenten blonk Mozart uit in zijn instrumentatiekunst. In het Sextuor van Poulenc waren de muzikale lijnen aanzienlijk korter en namen de musici de luisteraars mee in een spreekwoordelijk duizelingwekkende achtbaan. Voortdurend schakelt Poulenc tussen extreme muzikale sferen; van de diepste melancholie om binnen enkele maten bijna te ontaarden in uitgelaten euforie.

Verleidelijke hobo

Vooral het sprankelende Trio voor hobo en fagot sprak het publiek duidelijk tot de verbeelding met zelfs een spontaan applaus na het eerste deel. Ongetwijfeld droeg daar de bijzondere combinatie van hobo en fagot aan bij; het blazersequivalent van het klassieke pianotrio met viool en cello. Maar de meeste indruk maakte de muzikale voortvarendheid van fagottiste Marieke Stordiau en het haast verleidelijke spel van hoboïst Bram Kreeftmeijer.

Primaire kleuren

Bijzonder verfijnd klonken de Six Épigraphes Antiques van Debussy voor de eveneens zeer ongebruikelijke combinatie van piano, fluit en hoorn. Hier klonken de drie instrumenten als drie primaire kleuren, die prachtig met elkaar mengden, zodat je je soms afvroeg welk instrument nu precies speelde. Ook dit arrangement gaat al lang met het Hexagon mee en stamt uit de tijd dat het Hexagon Ensemble als piano-fluit-hoorn-trio begon.

Het Hexagon Ensemble leverde met dit concert een voortreffelijk visitekaartje af, waarbij je je afvraagt waarom er niet veel meer toprepertoire is voor piano en blaasensemble.

Alle foto's bij dit artikel zijn gemaakt op vrijdag 11 november 2016. Toen speelde het Hexagon Ensemble al eerder in de Edesche Concertzaal. Op de foto ziet u klarinettist Arno van Houtert; op zaterdag 28 oktober 2017 speelde Arno Stoffelsma in zijn plaats.